ubity

Look at other dictionaries:

• ubić — dk Xa, ubiję, ubijesz, ubij, ubił, ubity ubijać ndk I, ubićam, ubićasz, ubićają, ubićaj, ubićał, ubićany 1. «zadać śmierć; zabić (zwykle w stosunku do zwierząt)» Ubić zwierzynę. Ubity wieprz. ◊ Ubić jak psa «zabić bez litości» 2. «uderzając raz… …   Słownik języka polskiego

• ubijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ubijaćam, ubijaća, ubijaćają, ubijaćany {{/stl 8}}– ubić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, ubiję, ubije, ubity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bijąc w coś, sprawiać, by stało się to… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Viktor Astafiyev — Viktor Petrovich Astafiyev also spelled Astafiev or Astaf ev ( ru. Виктор Петрович Астафьев) (May 1, 1924 November 29, 2001), was a Russian writer of short stories and novels. Viktor Astafiyev was born in a village of Ovsyanka near Krasnoyarsk on …   Wikipedia

• Astafyev, Viktor Petrovich — ▪ 2002       Soviet Russian novelist (b. May 1, 1924, Ovsyanka, Krasnoyarsk kray, Russia d. Nov. 29, 2001, Krasnoyarsk, Krasnoyarsk kray), drew on his experiences living in a rural village as well as his stint as a volunteer in the front lines… …   Universalium

• Astafjew — Astạfjew,   Astạfev, Wiktor Petrowitsch, russischer Schriftsteller, * Owsjanka (Gebiet Krasnojarsk) 1. 5. 1924, ✝ Krasnojarsk 29. 11. 2001; schilderte, zum Teil autobiographisch, das Leben in den Dörfern seiner sibirischen Heimat und widmete… …   Universal-Lexikon

• russische Literatur. — rụssische Literatur.   In ihren Anfängen war die russische Literatur eine Literatur der Ostslawen in kirchenslawischer Sprache. Erst mit dem Aufstieg des Moskauer Staates im 14. 15. Jahrhundert entwickelte sich allmählich eine nationalrussische… …   Universal-Lexikon

• boisko — n II, N. boiskokiem; lm D. boiskoisk 1. «równy, ubity teren, zwykle porosły trawą, przystosowany do ćwiczeń, zawodów i gier sportowych» Boisko siatkowe. Boisko do piłki nożnej. Grać w piłkę na boisku. Biegać po boisku. 2. reg. «środkowa część… …   Słownik języka polskiego

• ścieżka — ż III, CMs. ścieżkażce; lm D. ścieżkażek «wąski pas ziemi wydeptany przez ludzi lub zwierzęta albo specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych (np. w parkach); wąska droga, dróżka» Wąska, kręta, stroma ścieżka. Ścieżka polna, leśna, górska. Ścieżka …   Słownik języka polskiego

• twardo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., twardordziej, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od przym. twardy w zn. 1.: Twardo ubity grunt. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób surowy i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień